Honden zijn fantastisch
Mensen zijn klootzakken
Het is 3:24 uur. Onthoud dit.
Zo vertel ik mezelf.
Drie uur vierentwintig.
Die exacte tijdnotering leek me nodig, omdat dat precies de tijd was waarop ik de vrouw voor het eerst hoorde gillen. Of het meisje. In eerste instantie dacht ik nog dat het jonge meiden waren die terugkwamen van het stappen. Maar toen dacht ik, het is maandagnacht, er valt hier in de buurt niets te stappen.
Het regende pijpenstelen en het donderde, dus het gegil was soms niet goed te horen.
Wanneer de regen iets afnam en het niet onweerde, hoorde ik het weer.
Geen uitgelaten gegil van vrolijke jonge meiden. Nee. Dit klonk angstig, gepijnigd. Verdomme.
Ik stap uit bed en steek mijn kop uit het openstaande raam, in de regen, om te luisteren waar het geluid precies vandaan komt. Even is het weer stil, maar al snel klinkt het panische gegil weer. Het komt van links. En het is geen vrouw. Het is een hond.
Het is Diesèl. Met een streepje op de e naar links. Ezelsbruggetje: staat het streepje naar links, naar 11 uur op de klok, dan spreek je het uit als de è in 11. Staat het streepje richting de 1 op de klok, dan spreek je het uit als de é in 1.
Diesèl dus. Als de autobrandstof, maar met een accent grave. Het is de waakhond van de Poolse garage. Een prachtige jonge herder, die daar nu inmiddels een jaar of twee als levend alarmsysteem werkt. De nachten zit hij in een buitenhok en bewaakt hij oude teringzooi en auto’s die naar Polen worden geëxporteerd.
Toen hij er net was, was hij een paar keer per dag in paniek. Een pup die tussen Poolse rouwdouwers en auto’s rondloopt en ‘s avonds alleen op een donker terrein wordt achtergelaten, is geen leuke omgeving voor een (jonge) hond. Veel en paniekerig blaffen, naar alles en iedereen die voorbij loopt of wat maar het geringste geluid maakt.
Een paar maanden verder had Diesèl een gat in het hek ontdekt en ontsnapte hij af en toe. Liep hij door de buurt, bij het speelveldje. Kinderen en ouders natuurlijk bang, want een enorme herder die losloopt. Maar Diesèl is juist enorm schuchter en bang. Projecteer ik mijn menselijke gevoelens op hem, dan is het denk ik de wil om vrij te zijn, ver weg van die verschrikkelijke garage, maar tegelijkertijd kent hij niets anders dan die pak ‘m beet 200 vierkante meter autokerkhof.
De buitenwereld is soms enger dan de plek waar je niet wil zijn, maar die je tenminste wel kent en je een gevoel van (schijn)veiligheid geeft.
In de loop der tijd heb ik regelmatig contact gehad met de wijkagent, heb ik een melding gedaan bij 114 vanwege de verschrikkelijke slipketting die hij om heeft en ben ik zelf Diesèl een keer terug gaan brengen, met lood in de schoenen en een zwaar gemoed, omdat hij weer in de buurt rondliep. Dat gaf een beetje het gevoel alsof ik de 14-jarige Konerak Sinthasomphone terugbracht naar Jeffrey Dahmer.
Van 114 heb ik nooit meer iets gehoord, de wijkagent kan niks doen want Diesèl is niet ondervoed en hij vertoond ook geen sporen van verwaarlozing of mishandeling en die ketting is er zo eentje die niet verboden is. (maar nog altijd wel een milde marteling is voor het beestje)
En deze nacht om drie uur vierentwintig was de volgende saga in de helletocht van Diesèl. Ik heb mijn kleren aangetrokken om erheen te gaan, heb ondertussen 112 gebeld en kreeg te horen dat er net voor mij ook al een melding was gedaan en dat politie en brandweer onderweg waren.
Kleren weer uit en met een mengeling van verdriet, boosheid en bezorgdheid het gegil van Diesèl na een minuut of tien na het belletje niet meer horen, ben ik toch nog een uurtje in slaap gevallen.
Hoe het nu met Diesèl is? Geen idee. Ik wacht nog op een reactie van de wijkagent.
Wat ik wel weet is dat mensen klootzakken zijn en veelal hun hond (of ander dier) niet waard zijn.
Automatisch kiezen voor het jaarabonnement met 17% korting en als eerste (exclusieve) content ontvangen? Simpel, kik op onderstaande button, vul je gegevens in en je bent erbij. Voilà!
Liever een losse donatie doen? Dat kan!
Een zelfgekozen bedrag als losse donatie doen kan hier, met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts onder vermelding van je mailadres of door op het BUNQ-logo te klikken. Natuurlijk krijg je bij een losse donatie ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content.
Ook tof, waar je zelf nóg blijer van wordt, is door een boek van me te kopen!
Los doneren via PayPal of Stripe is ook mogelijk. (NB.: PayPal leidt je naar een donatiepagina op naam van mijn uitgeverij, Jalapeño Books)
Een kop koffie is ook altijd welkom!
O hartverscheurend dit.. Hoop echt dat het goed komt met dit arme dier. In Spanje kunnen ze er ook wat van met de honden. Zo vaak honden helemaal alleen die totaal geen aandacht krijgen, maar de boel moeten ‘bewaken’, een huis op het platteland waar men één keer in de week komt. Ze worden aan hun lot overgelaten. Wel eten en drinken (voor zover), maar that’s it. Heel verdrietig altijd weer. Hoop echt dat je nog wat hoort wat er nu aan de hand was met Diesèl.🐕🦺 Fijn dat je hulp hebt gevraagd🙏🏽.
Prachtige honden 🐶