Tjeerds Brainfarts - Editie #3
Een tirade over magere oorlogshitsers, heel veel Tossa, de belevingswereld van dieren, een boekentip en een potpourri aan #schrijversleven en #bergleven shizzle.
De Tirade
De mobilisatie van tenminste 300.000 Russen om als kanonnenvoer te dienen voor Poetin de Waanzinnige kreeg afgelopen week een gezicht. Een ander gezicht. Jonge mannen, veelal etnische minderheden uit donker Rusland, die vertwijfeld afscheid nemen van hun huilende vrouwen, moeders en kinderen.
Het geeft oorlog een gezicht en laat zien dat het nooit zo zwartwit is als oorlogshitsers zoals de magere mannetjes Sjoerdsma en Paternotte van D66 doen willen laten geloven. Als je de kirrende berichten van deze twee op social media voorbij ziet komen, kun je niet anders concluderen dan dat ze een klein stijfje krijgen bij oorlogsberichten waarbij Oekraïne overwinningen boekt.
Het deugt zo lekker, overwinningen op de agressor vieren en politieke tegenstanders betichten van pro-Russische sentimenten. Voor het gemak vergeten ze dat veel van de Russische militairen jonge mannen zijn die ook liever een rustig en veilig leven leiden. Thuis. Het zijn net mensen, zeg maar.
Hoe je het ook wendt of keert, zowel Poetin als Sjoerdsma en Paternotte zullen nooit aan het front staan, deze gniffelende magere mannetjes proberen veilig vanachter hun bureautjes een heroïsche status aan deze oorlog te hangen. Maar oorlog is smerig en vies en lelijk en het sloopt complete generaties voor de waanzin van een Poetin enerzijds en de geweldsverheerlijkers als de magere mannetjes anderzijds. Daar bovenop komt dan nog een Von der Leyen die als voorzitter van de Europese Commissie in een geelblauw tenuetje bizarre oorlogstaal uitkraamt die meer kwaad dan goed doet. Met in haar kielzog Frau Kaag en de Leider van het Rutte Regime die het zelfs presteren om tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen hun praatje te beginnen met oorlogsretoriek.
Ik hoop dat er snel een diplomatieke oplossing komt, waarmee het bloedvergieten stopt en waarbij een ieder die zich schuldig heeft gemaakt aan misdaden tegen de menselijkheid zich moet verantwoorden. Oók de propagandisten. Want met deze lui uhm… win je de oorlog niet. Geen enkele.
Verhaaltje
‘Weet je wat mij altijd opvalt? Samenlevingen die zuchten onder het juk van een dictator, oorlog, voedselschaarste of bittere armoe, blijken altijd weerbarstiger en sterker dan je zou denken. En dan ze zelf van tevoren dachten. Ook dan zijn er momenten van vrijheid, van liefde en geluk. Heel bijzonder vind ik dat.’
‘Sterker nog,’ valt Solange me bij, ‘juist mensen in uitzonderlijk nare situaties weten vaak heel optimistisch te zijn. Ook wanneer het weer beter gaat. Dat merk ik hier ook, want ik ben natuurlijk wel opgegroeid met een stevige onafhankelijkheidslobby. En niet dat we er hier last van hadden, fysiek zeg maar, maar de aanslagen van de ETA en de Baskische strijd zijn ook jarenlang een dagelijks item geweest. We zijn hier opgegroeid met een eeuwigdurende hang naar autonomie en vrijheid en de daarmee samenhangende geweldsspiraal en uitsluiting van mensen.’
‘Lijkt me vermoeiend.’
‘Is het ook. Maar soms ook nodig. Net als strijden tegen een type als Pinochet. En ondanks alle ellende die daaruit voortkomt, weten de mensen zich toch altijd weer te herpakken.’
‘Het komt altijd goed.’
‘En als het niet goed komt, komt het anders. En anders went.’
Uit: Tossa
Wist u dat...
… dieren empathie voelen, treuren, zoeken naar vreugde en eigenlijk best veel op mensen lijken? Ratten tonen vriendelijkheid, orka's rouwen om hun doden en apen protesteren tegen onrecht. En als ik naar mijn eigen naakte kattenkinders kijk: sphynxen zijn nieuwsgierig, extravert, aanhankelijk en ze reageren erg goed op menselijke emoties. Ze zijn spraakzaam en sociaal. Sterker nog, je kunt ze zelfs leren apporteren!
Op National Geographic staat een mooi artikel over de gevoels- en belevingswereld van dieren. Lees verder.
Leestip
Nog een leestip: Het verkeerde meisje van Angelique Haak. Mijn fijne Rotterdamse collega die onlangs haar vijfde thriller afleverde. Een weergaloos spannend verhaal met gruwelijke details enne… ‘how can I make this about me’, maar ik heb een klein rolletje in dit boek.
#schrijversleven
De afgelopen week mocht ik weer een aantal mooie recensies voor Tossa ontvangen, waarvan ik er twee wil uitlichten.
Weer een onmiskenbare rauwe, gevoelige Tjeerd
Een boek wat je (net als alle de andere boeken van Tjeerd) in één keer uit wilt lezen. Een boek als deze schreef hij niet eerder maar de schrijver is in elke zin herkenbaar. Het wisselen tussen de twee parallel verhalen in Mallnitz en Tossa, vond ik prettig. Waar je rust voelt in de bergen, voel je spanning, chaos en grenzeloosheid in Tossa. Je wordt tussen deze twee werelden als vanzelf heen en weer genomen. Prachtig vind ik zijn beeldende beschrijving van het leven in de bergen. Maar wat ik vooral voel in beide verhalen is eigenheid, kracht, wanhoop en puurheid. Tjeerd is (soms pijnlijk) eerlijk, straight into the face. Ik vond het weer een echte Tjeerd. Rauw en kwetsbaar. ~ Willemijn
Verrassend
Tijdens het lezen van de eerste bladzijden dacht ik “ nee, dit is geen boek voor mij”, rauw en misschien voor een jongere generatie. Toen kwam de beschrijving over hoe jij je voelde tijdens bergwandelingen, die je alleen maakt, dat raakte mij omdat het zo heel herkenbaar is. Ik had het niet zo kunnen omschrijven. En ja, toen was ik OM. Ik heb het boek niet in een ruk uitgelezen maar telkens een stukje, voor het slapen gaan. Voelde ontroering, emotie, soms tot tranen geroerd, altijd met een glimlach op mijn gezicht gaan slapen. Een zeer herkenbaar verhaal. Het is kunst en moedig om dit verhaal zo te kunnen verwoorden. ~ Madeleine
Wil jij Tossa ook lezen?
Tossa is verkrijgbaar bij geen enkele boekhandel (ja, hieruit spreekt frustratie en irritatie), máár... wel direct bij Jalapeño Books, onze vrienden van BOL en onze vrienden van Kobo.
Paperback: € 21,95
ePub: € 4,99 of gratis met Kobo Plus
#bergleven
🦌: 15 (burlende) edelherten, reebokjes, hindes
🐏: 21 gemzen
🦫: 2 murmeltiere
🐍: 1 slang
Dat is de score van heel vroeg de bergen intrekken. Met het invallen van de herfst, met de eerste sneeuw en nachtvorst, de lariksen die geel kleuren en de zon die op de dag alles toch nog verwarmt, krijgt de natuur weer een geheel nieuwe dimensie.
Het licht is nu fenomenaal, de geuren zijn die van dennenbomen en van rijp, van paddenstoelen en van aarde.
En ik laat jullie graag een beetje meegenieten dus wil je alle 20+ foto’s bekijken, ga dan even naar mijn Facebookpagina! Enjoy!
Doneren
Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!
Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.
Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts.
Mijn dank is groot en oneindig!