Nagekomen bericht

Het is feest! Want we benne vandaag 18 jaar geworden. Spoiler: ik trakteer, gratis boeken!

---

Op 17 maart 2005 startte ik mijn bedrijf als jonge freelancer. De maanden ervoor trok ik met mijn toenmalige vriendin door Australië. Zij was net voor we vertrokken afgestudeerd en ik had ontslag genomen bij Nationale Nederlanden. Ik had bedrijfseconomie en cultuurwetenschappen gestudeerd, maar was als drop-out bij de grote oranje verzekeraar terechtgekomen, op de afdeling beleggingspensioenen.

Het beviel me verrassend goed, dat corporate leven met de oneindige mogelijkheden om door te groeien en een bloeiende carrière op te bouwen. Maar toch sloop er langzaamaan een verlammende vermoeidheid in, een weerstand tegen die grijze, saaie wereld.

Het moment dat ik besloot ontslag te nemen, voelde als een echte bevrijding. Het was lang, echt lang geleden dat ik me zo goed voelde. Het was wel gek, maar er viel letterlijk een last van mijn schouders. Voordeel van werken bij zo’n groot bedrijf was het salaris, de winstdelingen, de aandelen die je kreeg, de vakantiedagen en meer van zulks. Vooral mijn ouders denken nog met weemoed terug aan die tijd dat mijn leven in financiële zin onbezorgd was.

Na mijn vertrek uit die grijze, glazen kolos naast Rotterdam CS, boekten we tickets en vertrokken we voor een half jaar naar Australië. We hebben ter plekke nog wat gewerkt, maar het was vooral een fantastisch half jaar waarin we ons spaargeld opsoupeerden, mijn laatste aandelen verkochten voor een beetje extra geld, rondreisden, relaxten, mensen ontmoetten, een beetje mijmerden en reflecteerden bij de ondergaande zon en bedachten wat te gaan doen bij thuiskomst. Wat wel vaststond was dat ik nooit meer voor een baas zou gaan werken.

Bij terugkomst schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel met een bedrijfsnaam die onuitspreekbaar en voor niemand herkenbaar was, maar voor mij een soort diepere betekenis had. Ik wijt het aan het sentiment van betekenisvolle beslissingen nemen: Captandum Dienstverlening was geboren. Waarbij ‘captandum’ eigenlijk voornamelijk gebruikt wordt in ‘ad captandum vulgus’ wat zoveel betekent als ‘om het volk te winnen’, maar ik zag er vooral de betekenis in dat ik al mijn problemen altijd zou overwinnen. Of iets dergelijks.

Enfin. Ik was begin twintig en begon te ondernemen, waarbij tot op de dag van vandaag de rode draad mijn schrijfwerk is geweest. Ik heb een koeriersbedrijf gehad, verkocht bakfietsen, im- en exporteerde containerverzegeling, enzovoorts, enzoverder.
Twaalf ambachten, een paar ongelukken, eclatante successen, stabiele kostwinning, klauwen met geld en op een houtje bijten, ik heb het allemaal meegemaakt. Kortom: diepe dalen, hoge pieken en alle wegen die daartussendoor meanderen heb ik bewandeld. Maar bovenal altijd in volledige, zelfstandige vrijheid.

Desondanks redden al die ambachten het niet bij de drang te schrijven. De passie (oh boy, passie…) voor schrijven is ontstaan, maar kwam pas echt tot bloei op de middelbare school bij de lessen Nederlands van meneer Both en later meneer Bakker. Docenten Nederlands van de oude stempel die mijn sluimerende liefde voor verhalende taal ten volle tot bloei hebben gebracht. 

Mijn eerste wapenfeit in landelijke media was de lezerscolumn die ik in het Algemeen Dagblad had. Elke week kreeg je een stelling en daar schreef je met twee andere lezers een column over. Superleuk om te doen, leerzaam en het moment dat ik van de toenmalig hoofdredacteur een mailtje kreeg waarin hij vertelde dat hij zeer ontroerd was door mijn oudejaarscolumn van dat desbetreffende jaar, had ik voor het eerst pas echt door wat je met het schrijven van verhalen – in welke vorm dan ook – bij mensen teweeg kan brengen.

Niet veel later zou ik voor de grootste wintersportwebsite van Nederland beginnen met blogs te schrijven over wintersport, snowboarden en bergleven. Sindsdien is het balletje echt gaan rollen en is mijn portfolio de loop der jaren enorm uitgebreid.

Want vanwege die liefde voor snowboarden, outdoor sport en reizen en nadat ik de eerste schreden richting het professioneel bloggen had gezet, ben ik als vanzelfsprekend in de (reis-)journalistiek terecht gekomen. Waarbij ik regelmatig de uitstap heb gemaakt naar het maken van human interest-verhalen en conflictreportages waaronder een aantal reportages tijdens en over Operatie Cast Lead tijdens de zoveelste Gaza-oorlog in Israël en de Palestijnse gebieden.

Op ski’s en met een tentje ben ik bij min twintig de Poolcirkel overgestoken, ik heb waterpijp gerookt in Amman, ben beschoten op de Westbank, werd elk jaar onmeunig dronken bij het wintersport openingsconcert in Ischgl, heb carnaval gevierd in Panama Stad, ging als ‘miljonair’ een weekendje naar Mexico met een Dreamliner en heb de mooiste offpiste afdalingen gemaakt in Noorwegen.

Reportages, columns en blogs over deze en al mijn andere avonturen verschenen in uiteenlopende print en online media. Mooi leven. Die rode schrijfdraad resulteerde in 2014 in mijn eerste boek, een thriller. In 2017 in mijn tweede boek, eveneens een thriller, én in de oprichting van mijn eigen uitgeverij, Jalapeño Books.

Ondernemer in hart en nieren, schrijver tot in elke vezel: de ideale combinatie was daar, schrijven én uitgeven, met regelmatige uitstapjes naar communicatieprojecten en natuurlijk... de horeca, een andere grote liefde. 

En toen was het zomaar ineens 17 maart 2020. Mijn toko - en ik - stortte langaam in dankzij de covidmaatregelen. Enfin, ik schreef er een boek over. 

Maar, hoppa, lang verhaal heel erg ingekort, het is inmiddels 17 maart 2023. Ik ben er nog, Jalapeño Books is er nog en we gaan manmoedig voorwaarts. Dat er nog maar veel mooie boeken mogen volgen!

(en hoezee, er werd vandaag nog een bups exemplaren van Zeven Jaar in Tibet ingekocht door de Nederlandse bibliotheken!)

Fissa! Gefeliciteerd met mij en gefeliciteerd met Jalapeño Books! Jullie krijgen uiteraard wat getrakteerd.

Om te beginnen, vier gratis (GRATIS!) ebooks! De gehele prijswinnende Jan Vos serie. Heerlijke thrillers. Hier te downloaden.

En een dikke 20% korting op de klassieker Zeven Jaar in Tibet - Mijn leven aan het hof van de Dalai Lama. Hier te bestellen.

Tot zover, tot woensdag! Fijn weekend!

Abonneren

Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!

Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.

Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts.

Mijn dank is groot en oneindig!