Hou het waardig
En hoe 4 mei door te komen
Minister van Justitie David van Weel over aangekondigde Pro-Palestijnse demonstraties tegen Israel op 4 mei, de dag van de Nationale Dodenherdenking:
“Hou het waardig.”
Een antithese natuurlijk, wanneer je erkent dat anti-Israel demonstraties juist op een dag als 4 mei plaatsvinden enkel en alleen om te provoceren, zoals georganiseerde haatkaravanen door ‘s lands steden dat ook zijn.
Als Schrijver des Vaderlands word ik geacht met een zekere politieke correctheid en neutraliteit te spreken waar het politieke of gevoelige maatschappelijke kwesties betreft. Een ware verbinder polariseert niet, brengt mensen samen en hoort alle verhalen aan, zonder aanziens des persoons. Het is een soort pauselijke rol en dat moet je niet lichtzinnig opvatten, natuurlijk.
Maar het wordt me wel lastig gemaakt, wanneer er waardigheid wordt verlangd bij monde van een minister die openlijk ruimte geeft aan haatdemonstraties, genocideroepers en shariapredikers. Want u weet net als ik, een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen; dan dooft het licht. En ik kan u zeggen, donkere wolken hangen boven dit land.
Hou het waardig.
Zo zou ik dus nooit Crazy Carice, of Asha ten Broeke, of Vera Camilla (wie?!) of Ramsey Nasr, of, nou ja, de lijst is schier eindeloos inmiddels, een neo-nazi noemen. Of een fascist. Antisemiet. Hamas-adept. Lid van de Vijfde Colonne. Ze zijn het wel, maar Jodenhaters zou je eigenlijk gewoon extreem-links moeten laten liggen.
Maar dat gaat niet meer. Ze zijn talrijk en ze zijn met steeds meer onder andere door de invloed van TikTok en antisemitische islam-accounts (pleonasme alert) zoals CestMocro en JOOP van BNNVara. In een publiek landschap waar de anti-Israel brigade de grootste bek heeft, waar de NOS klakkeloos berichten overneemt van Al-Jazeera terwijl die openlijk een directe spreekbuis van Hamas zijn, NRC Hamasblad zonder enige gêne dagelijks hun ranzige antisemitisme optekenen und so weiter, dan kun je dat simpelweg niet negeren.
Hou het waardig.
Opdat wij niet vergeten is een holle frase geworden. We zijn het al vergeten. Nie wieder is nu, maar we zijn het station van ‘nooit meer’ allang gepasseerd. Over stations gesproken, wist u dat driekwart van de Nederlandse Joden werd vermoord tijdens de Tweede Wereldoorlog? Het hoogste aandeel van West-Europa. Uw opa zat waarschijnlijk in het naoorlogs verzet, maar de goegemeente zette die Joodse buurman met zijn bloedjes van kinderen zonder sjoege op de trein naar het oosten. Die oer-Hollandse instelling zien we vandaag de dag gewoon weer terug. Tachtig jaar na dato en de eerste dooie Jood na 1945 zal een Amsterdammer zijn.
Hou het waardig.
Een utopie. Maar bovenal is het laf wensdenken van een bewindspersoon die de tools in handen heeft om tenminste met een ferm statement te komen en een van de belangrijkste, zo niet dé belangrijkste nationale herdenking niet te laten kapen door extremisten, maar elke demonstratie juíst op 4 mei te verbieden. Maar onze hoogWAARDIGheidsbekleders zijn laffe takken.
Hou het waardig.
Hoe kun je iets waardig houden wanneer alle waardigheid al overboord is en de lelijkheid, de haat en het antisemitisme óver de plinten klotst? Hoe kun je een waardige 4 mei herdenking houden, wanneer we aan de vooravond staan van een holocaust 2.0?
Hou het waardig.
Door met je uitgestreken muil voor de NPO-treurbuis te gaan zitten om twee minuten je bek te houden, te kijken naar Femke Halsema, de facilitator van de grootste Jodenjacht na 1945, die quasi-treurig excuses aanbiedt voor de rol van Amsterdam tijdens de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat is ruim 80 jaar te laat en tamelijk hypocriet, zeker als je in ogenschouw neemt dat Halsema elke Jodenhater vrij spel geeft onder het mom van recht op demonstratie. In het Amsterdam van Halsema mogen extreem-linkse antisemieten holocaustoverlevenden toeschreeuwen en bespugen. Maar bedankt voor je excuses, Fem. Dat zullen die vergaste Amsterdamse Joden vast kunnen waarderen. Heeft het GVB het tonnetje kopgeld (nog geen euro per afgevoerde Jood) al gestort in dat fonds trouwens?
Hou het waardig.
Op 4 mei 2025, van 20:00 tot 20:02 zal ik stil zijn en gedenken. Indachtig de oorsprong en de bedoeling van de Nationale Dodenherdenking, zal ik stilstaan bij de Joods/Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Voorts zal ik me blijven inzetten voor een ‘dit nooit weer’ en zal ik voortdurend ageren tegen de oplaaiende Jodenhaat.
Want vergeten zijn we het allang, zorgen dat het nie wieder gebeuren zal, zijn we zelf bij. Opdat je nooit zal kunnen zeggen Wir haben es nicht gewußt.
Automatisch kiezen voor het jaarabonnement met 17% korting en als eerste (exclusieve) content ontvangen? Simpel, kik op onderstaande button, vul je gegevens in en je bent erbij. Voilà!
Ook tof, waar je zelf nóg blijer van wordt, is door een boek van me te kopen!
Liever een losse donatie doen? Dat kan!
Een zelfgekozen bedrag als losse donatie doen kan hier, met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts onder vermelding van je mailadres of door op het BUNQ-logo te klikken. Natuurlijk krijg je bij een losse donatie ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content.
Los doneren via PayPal of Stripe is ook mogelijk. (NB.: PayPal leidt je naar een donatiepagina op naam van mijn uitgeverij, Jalapeño Books)
Een kop koffie is ook altijd welkom!
Lezers over Tossa
Prachtige roman waarin de schrijver je aan de hand van twee verhaallijnen meeneemt in de tegenstrijdige realiteit die balanceert rondom het motto viva la vida. Mooi en soms zeer herkenbaar geschreven en leest lekker weg. Echt een aanrader om heerlijk bij te ontspannen. ~ Nino ★★★★★
Niet in één adem uitgelezen, daar is het te intens voor. Herkenbaar omdat het alles heeft waar je in het leven mee te maken hebt. Liefde, vriendschap en de dood. Dit alles bij elkaar maakt dit boek het meer dan de moeite waard om te lezen. ~ Karin ★★★★★
De eerder verschenen boeken van Tjeerd heb ik ook allemaal gelezen en ik vind echt dat hij en zijn oeuvre te weinig eer krijgen. Tossa pakt je, neemt je mee en ontroert je. Ik ben zelf nog nooit in Tossa de Mar geweest, maar na het lezen van dit boek heb je echt het idee dat je net terug komt van een reis naar Tossa. De sfeer, de spanning, de toeristische deken die over het stadje ligt. Tjeerd weet het levendig te vertellen, zo levendig dat je Tossa de Mar hoort, voelt en proeft. Vanaf de bank.
De scènes die zich in de bergen afspelen komen mij persoonlijk wel weer bekend voor, Tjeerd weet de emotie die ik in de bergen ervaar te vatten in woorden. In iets tastbaars. ~ Evelien ★★★★★
Mag ik - waarschijnlijk parels voor de zwijnen - iedereen aanraden de schrijnende documentaire Verdwenen Stad van (wijlen) Guus Luijters en Willy Lindwehr te bekijken? Een rit per ouderwetsche tram door het vakkundig gedecimeerde Joods Amsterdam (van voor de oorlog) aan de hand van beide makers en getuigenissen van Joodse Amsterdammers, die de holocaust hebben overleefd.
En dan te bedenken dat we er nog steeds niks aan doen om Joden de kans te geven zich 80 jaar na de bevrijding ongestoord door hun stad te bewegen. Dat zou - inplaats van weer maar eens excuses vol clichees en - welja - een grijpstuiver voor een berouwfondsje - toch een permanente erezaak moeten zijn? Daar denk ik graag over na op 4 mei.