Homo novus
Vrouwendag, een nieuwe man.
Reborn
Als kind van de vroege jaren 80 kan ik zeggen dat ik menig crisis heb overleefd. Niet op een zo heldhaftige manier als Rimmer Rambo Sjoerdsma of Frau Kaag die eigenhandig oorlogen hebben voorkomen en de paperclip hebben uitgevonden, maar die 42 jaar dat ik hier nu rondhuppel zijn niet mals geweest.
Ik groeide op tijdens de Koude Oorlog en werd bang gemaakt voor een atoomoorlog, de bossen zouden massaal sterven door zure regen, het fascisme zou weer oplaaien (nou ja, dat klopt ook wel), tijdens de jaarwisseling van 1999 naar 2000 zou de wereld vergaan door de millenniumbug, ik zou nooit aan het werk komen door de massawerkloosheid (nou ja, ook dat klopt wel, koopt allen mijn boekjes!), de Mexicaanse griep zou de mensheid uitroeien, er waren een paar financiële crisis’ die ons aan de geelhonger zou brengen, er waren oorlogen, er waren aanslagen, er waren milieurampen, er was een kernramp, er waren politieke moorden, enzovoorts, enzoverder en natuurlijk moet ik anno vandaag de dag bang zijn voor het coronavirus, voor de Russen en voor een klimaatramp. Dag in dag uit worden we door Eindtijdprofeten gewaarschuwd, bang gemaakt en aangesproken op ons verderfelijke gedrag, alles met het gevolg dat De Wereld Binnen Afzienbare Tijd Onleefbaar Zal Worden en spoedig zal vergaan.
Volgens Jesse Klaver heb ik nog maar 5 jaar te leven. #klimaatgekte
Volgens Wopke Hoekstra moet ik me doodvechten in Oekraïne. #oorlogsgekte
Volgens Hugo de Jonge had ik een van de afgelopen drie winters moeten sterven. #covidgekte
Volgens mij is het tijd om dat verstikkende en verlammende juk van de Angstpredikers, van de Apocalyptiërs en van de Doemdenkers van me af te schudden.
Het is tijd voor de Homo novus: de nieuwe, herboren man. Voorwaarts, op naar 15 maart! #stemzeweg
Herhaalde leestip
In de geest van International Womansday, leest allen dit interview met Jolande Withuis! Zij is sociologe en schrijfster voor onder meer NRC, Trouw en de Volkskrant. Ze publiceerde een groot aantal boeken, waaronder de biografie Juliana: Vorstin in een mannenwereld en de autobiografische zoektocht Raadselvader, over haar jeugd in een communistische ideologie waar ze als volwassene zeer kritisch op werd.
Ze is ook een van de grote namen van de tweede feministische golf. In haar nieuwste boek, Vrouw en Vrijheid, belicht ze de geschiedenis van het feminisme – en zeker ook het heden.
Ik wilde laten zien dat je op heel goede, progressieve, vrouwenbevrijdende gronden tóch enorme problemen kunt hebben met ‘diversiteit’ en ‘woke’.
Shoutout
Naar Stella Bergsma. Juist vandaag.
Speciaal voor de vrouwtjes
Tot slot, een repost - ik voel jullie
Kale cavia
“Show me some balls!” schreeuwt een Killing Kennedy-acteur me toe vanaf het plafond. Hoe toepasselijk denk ik, terwijl ik met een van pijn verwrongen gezicht – één oog dichtgeknepen, tanden op elkaar, licht gegrom – op de lange tafel lig. Mijn benen liggen in een o-vorm, de onderkant van mijn voeten tegen elkaar en naast mij staat een bebrild meisje tegen mijn ontblote scrotum te blazen. Omdat ik wel van een goed gesprek hou, vraag ik haar of ze vee… ROETSJ!
GODALLEJEZUS, DE TERING!
… schreeuw ik inwendig terwijl mijn gezicht weer de zojuist omschreven pose aanneemt. Ik kijk voorzichtig naar beneden en zie dat mijn zorgvuldig opgebouwde donsje van drie weken niet scheren met bruut geweld van mijn huid wordt gescheurd.
Ik heb mij laten verleiden door vier (4!) dames om mee te gaan naar een waxbar. Voor een Brazilian wax. De naam van de groepsapp werd ‘Waxparty’ gedoopt, al zag ik het feestelijke er niet zo van in. Maar hé, solidariteit enzo! De laatste drie weken heb ik mogen ervaren dat de dames gek werden van het gekriebel downstairs, dat ze hun schaamdons maar wat graag weer kwijt wilden (er werden dates geannuleerd, seks werd geweigerd) en dat ‘kale cavia’ toch wel de favoriete benaming is van de vrouwelijke freut.
Het voelt een beetje alsof je naar de tandarts gaat. Om en om word je binnen geroepen en waar Annemarie binnen 10 minuten weer buiten stond, was Iris pas na 20 minuten klaar (“harde haren”). Maria kwam eveneens na een dikke 20 minuten maagdelijk kaal naar buiten. Kenia spande de kroon door binnen één minuut klaar te zijn: het haar was te kort. Ik mag als vierde het hokje in. Vriendelijk wordt me verzocht met een vochtig doekje mijn schaamstreek te reinigen en op mijn rug op tafel te komen liggen.
“Hoeveel mannen doen dit eigenlijk?” vraag ik de vrouwelijke beul.
“Eén op de 10 ongeveer.”
“Een licht vooroordeel hoor, maar zijn dat niet voornamelijk homo’s?”
“Nee hoor, juist niet. Het zijn vaak sporters; wielrenners, hardloopatleten. Nederlanders komen hier trouwens vooral vanuit praktisch oogpunt.”
“Nu je het zegt… veel Oosterse dames ook zeker, Turks en Marokkaans?”
“Ja, al doen die het voornamelijk omdat ze het hygiënischer vinden.”
ROETSJ!
HOLY SHITBALLS, FUCK ME!
Er parelt een zweetdruppeltje over mijn voorhoofd. Mijn mannelijke venusheuvel (heet dat penisheuvel?) is nu glad als een aal, evenals mijn liezen en mijn knikkerzak. De folteraarster pakt mijn lid en smeert er vier strepen wax op. U mag gerust weten dat ik een oer-Hollandse piemel heb waarbij de voorhuid nog aanwezig is. Subtiel pakt ze dit stukje lichaamsdeel vast, trekt dit omhoog en begint de wax droog te blazen. Met beleid rukt de kwelgeest de wax van mijn jongeheer.
“Zo. Nu mag je je omdraaien,” gaat ze enthousiast verder. “Pak met beide handen je billen vast en trek deze uit elkaar. Ja, zo ja, perfect, zo kan ik er goed bij!” kirt ze opgetogen. “Hou ze wel stevig vast anders plakken ze tegen elkaar en moet ik mijn bedrijfsleider erbij halen!”
Ik kijk angstig naar de deur en vraag me af hoe het zover heeft kunnen komen. Krampachtig hou ik mijn kadetten vast en probeer mijn schaamte weg te praten.
“Goh. Vind je het niet raar om een man zo op je tafel te hebben?”
“Nee hoor, het went.”
ROETSJ!
BLOODY HELL, AAMBEIHOOFD!
“Je bent een beetje stil,” zegt Annemarie een kleine vijf minuten later.
“Ja,” antwoord ik.
Ik voel me in mijn kruis betast. In mijn eer aangetast. Gelukkig sluiten we de waxparty af met iets heel mannelijks: hamburgers en bier. Wanneer ik even naar de wc ga om de enorme hoeveelheid goedmaakbier weg te spoelen kijk ik naar beneden.
En ik zag dat het glad was.
Abonneren
Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!
Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.
Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts.
Mijn dank is groot en oneindig!
Oh ik heb zo moeten lachen! Heb je dit echt gedaan? Held!
Oh en holy smackeroni … zou bijna vragen waar ik kan storten voor nog meer moois 😂😂