Het is lente!
Met vandaag: wat luchtige lentekriebels zo aan het begin van het weekend. Een persoonlijk kriebelverhaal mijnerzijds en een lekkere lentecolumn van de onvolprezen Rob Hoogland.
Voorjaarsjeuk
Mail. Annemarie die ik via Tinder heb leren kennen en inmiddels een paar maanden zie. Ze vraagt of ik haar vanmiddag op wil komen halen van haar werk.
‘Laat ik je mijn kantoor even zien. Je zal het uitzicht echt geweldig vinden!’
‘Prima, gaan we daarna ergens een hapje eten.’
Rond vijf uur stap ik de grote centrale hal binnen, in de verte komt Annemarie met een brede glimlach aangelopen.
‘Hai.’ Ze geeft me een lange zoen en grijpt me in mijn kruis.
‘Zo,’ weet ik uit te brengen.
Nu ben ik geen fan van zoenen in het openbaar, laat staan dat ik - figuurlijk - sta te springen als er in mijn kruis gegraaid word. Annemarie weet dat ik daar niet van houd en schept er dan ook een haast satanisch genoegen in om overal waar we zijn me uitbundig te zoenen. Menigmaal vind ik haar handen dan ook nog op plaatsen die ik liever betast zie in een ruimte waar we zonder toeschouwers zijn.
Ik kap subtiel de zoenpartij af en prijs de mooie ruimte. Designerstoeltjes, enorme planten en kunst aan de muur; het is te zien dat hier veel geld wordt verdiend – en uitgegeven.
‘Kom, laat me dat kantoor van je zien. Voor je collega’s ons hier zien staan.’
‘Die zijn allemaal al naar huis,’ zegt ze met een nog grotere glimlach dan zonet.
We stappen de lift in en zijn binnen enkele seconden op de 23e verdieping. De lift komt uit in het midden van de verdieping en daaromheen zitten alle kamers. De afdeling is inderdaad verlaten en Annemarie geeft een korte rondleiding. Ik krijg de kamer van de grote baas te zien, de kamer van Annemarie en tot slot een spreekkamer met vrolijk gekleurde stoeltjes.
‘Ik krijg de kriebels van zo’n kantoor,’ zeg ik.
‘Kriebels? Nice.’
‘Niet zulke kriebels.’
Ik ga zitten in een van de brede raamkozijnen en kijk uit over de Maas. In de verte zie ik De Rotterdam, de enorme woontorens en als miniatuur het mooie Hotel New York. Annemarie vlijt zich inmiddels tussen mijn benen en zoent me in mijn nek. Haar handen vinden direct de weg naar mijn kruis. Ze laat er geen gras over groeien want ze knoopt mijn broek los.
‘Eh Annemarie, weet je zeker dat er niemand is? Of misschien komen er nog schoonmakers.’
‘Iedereen is weg en de schoonmakers komen altijd overdag,’ fluistert ze in mijn oor.
Ze trekt mijn broek naar beneden en gaat op haar knieën zitten. Terwijl ik naar adem hap, begint Annemarie aan een voorspel waarvan ik niet had verwacht die te hebben. Daar. Op de 23e. In een spreekkamer. In de vensterbank. Met uitzicht over de Kop van Zuid. En op de kruin van Annemarie.
‘Zeg… zullen we… in ieder geval… de deur effe… oh god… dichtdoen?’ weet ik uit te brengen.
Annemarie springt op, loopt naar de deur en trekt deze dicht.
‘Zo. En nou relaxen jij.’
Terwijl we de spreekkamer voor altijd onteren en Annemarie hier nooit meer kan zitten zonder te denken aan deze vrijpartij, blijf ik toegespitst op verdachte geluiden.
‘Volgens mij hoor ik een deur. Het leek of er iemand langsliep.’
‘Neehee, er is hier niemand!’
Niet veel later nadat we ons wat hebben opgefrist in een van de toiletten, stappen we de lift in. De grijns van Annemarie is geen moment van haar gezicht geweest.
We gaan de grote hal in en terwijl we naar buiten lopen, worden we ingehaald door een man. Annemarie en de man kijken elkaar vluchtig aan en herkennen elkaar dan.
‘Henk! Jij was toch al naar huis?’ roept ze uit.
‘Nee, ik zat gewoon in mijn kamer, moest nog wat dingen afmaken. Tot morgen!’
De grijns van Annemarie is verworden tot een openstaande mond en een wit weggetrokken gezicht als ze Henk, de grote baas weg ziet lopen.
Die oudjes zitten tenminste niet op TikTok, maar aan elkáár
Opzienbarende uitkomst van een CBS-onderzoek: in tegenstelling tot de andere bevolkingsgroepen wippen de 75-plussers tegen de klippen op. Hoe zou het er bij Omroep Max aan toegaan?
Niet eerder was Van Wippenstein zo populair onder de oudjes. Ze cohabiteren de schroeigaten in de lakens, zo blijkt uit een CBS-enquete, dus als u er geen bezwaar tegen heeft wend ik mij nu even tot mijn collegaatjes van de Volkskrant.
Dag lieve woke binairtjes en non-binairtjes van me. Alles kits achter de al dan niet genderneutrale rits? ‘t Is misschien een beetje raar dat ik dit doe, wij zijn immers in een keiharde concurrentiestrijd verwikkeld, maar ik geef jullie hierbij toch een tip omdat er qua roddeljournalistiekhervorming geen betere krant is: doe ook eens zo’n NOS Sport-onderzoek bij Max.
Daar moet het, als je dat CBS-onderzoek juist interpreteert, helemáál een Sodom en Gomorra zijn.
Ik hóórde me toch een verhaal. Dat Dionne Stax Jan Slagter belde. Dat zij hem…
Zo, weekend! Lekker jeuken. Enjoy!
Abonneren
Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!
Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.
Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts.
Mijn dank is groot en oneindig!
Haha! Leuk. Dank voor de herplaatsing.