Donderdag Brainfartdag! Elke donderdag lees je hier een verse brainfart. Met vandaag: een column uit de tijd dat ik de rubriek ‘Tjeerd tussen de vrouwen’ had in het fantastische FAB Magazine.
Monter stap ik uit de douche, kwak een beetje wax in mijn haar en stap op de fiets richting mijn stamkroeg. Het is zo’n kroeg waar een nieuw biertje al is neergezet voor je je oude op hebt. Waar iedereen elkaar kent en waar het met iedereen altijd goed gaat. Tot het moment ze dronken zijn en de geveinsde levensvreugd als een klaagzang over de bar schalt.
Mijn vrienden en ik voelen ons er thuis. De barvrouw verwelkomt ons immer vrolijk met een plat Rotterdamse ‘hàlló heere, hoe’st met jullie dan, lekker pilsie doen?’, de eigenaar is van onze leeftijd en drinkt er graag eentje mee en we genieten van de verhalen van de drinkebroers.
De avonden die we er beleven zijn regelmatig van een categorie The Hangover (1, 2 of 3 om het even) en eindigen steevast via rare gebeurtenissen elders in de stad. Niet zelden raken we elkaar kwijt (shotjes zijn de duivel) en komen we elkaar ‘s nachts weer ergens tegen.
Een tijd geleden was het weer zo’n fijne avond, maar het zag er naar uit dat het dit keer een rustig zou blijven.
Rond een uur of negen, we hadden de saté net achter de kiezen, kreeg ik een appje.
“Hi, ik ben in Rotterdam vandaag en ik zit in een onwijs mooi hotel aan de Maas. Met jacuzzi en sauna op de kamer. Zin om langs te komen? xxx M.”
Grijnzend app ik terug dat ik in de kroeg zit, maar dat ik rond een uur of 11 haar kant op kom.
“Wat is je kamernummer? Neem ik nog wat te drinken mee.”
De avond vordert en de biertjes vloeien rijkelijk. Ook de duivel doet zijn intrede en lichtelijk beschonken fiets ik rond 11 uur naar huis om de beloofde drank te halen. Mijn vrienden slepen zich huiswaarts en ik waag mij in mijn eentje aan een nieuwe versie van The Hangover.
Eenmaal thuis fris ik me op en ga ik op zoek naar een passende fles. Ik trek de koelkast open, zie nog één fles bubbels in het wijnrek liggen en pak deze zonder verder te kijken wat het precies is. Binnen tien minuten sta ik in de grote hal van het hotel. Ik knik vriendelijk naar de portier die me wantrouwend groet, maar verder ongemoeid laat. Terwijl ik in de lift sta, kijk ik naar de fles.
Kut! Het is de fles die ik heb gekregen tijdens mijn housewarming. In plaats van een label met daarop de naam van de champagne prijkt er een enorme foto van mij terwijl ik sta te dansen tijdens het carnaval in Panama. Veel plezier in je nieuwe huis!’ is de enige tekst op het etiket.
Zachtjes klop ik op de deur. M. doet open. Haar witte badjas verhult subtiel haar schitterende borsten, maar verraadt dat ze verder niets aan heeft. We groeten elkaar met een zachte zoen op de wang en ze leidt me de kamer in. M. geeft me een badjas en verzoekt met zachte dwang me direct uit te kleden, de badjas aan te trekken en de fles open te trekken.
Weinig mannen die daar tegenin zouden gaan, dus binnen een minuut lig ik grijnzend naast haar in een enorm bed, een fles met daarop mijn eigen hoofd te ontkurken.
‘Ik ben een beetje dronken,’ zegt ze.
‘Dat treft,’ antwoord ik.
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to Tjeerds Brainfarts to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.