De Val van Brussel

Over het huidige interbellum dat op zijn einde loopt en de hunkering naar een Verlichting 2.0.

---

Het huidige interbellum, dat wij het Absurdistische Tijdperk kunnen noemen, loopt op zijn einde. Het Groot Europeesche Rijk stort langzaam maar zeker in, samenlevingen raken hun beschaving kwijt en ons magnifieke Avondland wordt meer en meer een grote puinzooi dankzij een technocratisch mastodontenleger onder aanvoering van sujetten als de frauduleuze Von der Leyen en de copieuze Timmermans.

De geschiedenis herhaalt zich niet, het rijmt. De teloorgang van voorheen autonome landen die het dogmatische autoriteitsgeloof achter zich hadden gelaten, is de laatste drie jaar in een stroomversnelling terecht gekomen met de invoering van absurde coronawetten, klimaatwetten, controlewetten, ongrondwettelijke en gewelddadige acties van overheden om een ander geluid neer te slaan, open grenzen, klimaatwaanzin, genderwaanzin, taalomvorming, een proxy-oorlog op de verschroeide aarde van het oude Kievse Rusland, het monddood maken van onwelvoeglijke media und sofort, und sofort.

Historische rijmelarij die huiveringwekkende overeenkomsten vertoont met de Val van Rome. En waar je Rome schrijft, kun je Brussel schrijven; waar je het Romeinse Rijk leest, kun je de Brusselse Unie lezen.

De Val van Rome

Eens het epicentrum van een groot en machtig rijk dat zich uitstrekte over Europa, Afrika en het Midden-Oosten, hadden de gevolgen van de ondergang van Rome niet alleen voor de eigen inwoners, maar voor het hele continent grote gevolgen. De ondergang van Rome betekende het einde van een tijdperk van stabiliteit en welvaart en luidde een periode van wanorde en onzekerheid in die eeuwenlang aanhield. Dit keerpunt in de Europese geschiedenis luidde een nieuw tijdperk in waarin verschillende stammen en koninkrijken streden om de suprematie en heerschappij over het continent.

Hoe dan?

Het verval van het Romeinse Rijk was geen abrupte gebeurtenis, maar een geleidelijk proces dat zich over vele jaren uitstrekte. Meerdere factoren speelden een belangrijke rol in de ondergang van het rijk, waarbij de druk op de middelen van het rijk een cruciale rol speelde. De enorme uitgestrektheid van het Romeinse Rijk maakte het onmogelijk om het effectief te besturen en te beschermen. Het rijk had voortdurend geld nodig om zijn legers te ondersteunen en zijn infrastructuur te onderhouden.

Bovendien dwong het tekort aan capabele mannen om in het leger te dienen Rome om een beroep te doen op huurlingen en bondgenoten, waardoor de middelen nog meer onder druk kwamen te staan. Een andere belangrijke factor die leidde tot de ondergang van het rijk was de politieke instabiliteit. Rome werd geplaagd door corruptie en een interne machtsstrijd binnen zowel de regering als het leger. Talrijke opstanden en burgeroorlogen verzwakten Rome verder en tastten de eenheid van het rijk aan. De politieke instabiliteit zorgde er ook voor dat de economie van het rijk verslechterde, waardoor de belastinginkomsten afnamen.

Het Romeinse Rijk stond tijdens zijn neergang voor een groot aantal externe uitdagingen, waaronder de invallen van barbaarse stammen uit Noord- en Oost-Europa. Hoewel deze stammen al eeuwenlang een bedreiging vormden voor Rome, werden hun aanvallen in de 4e en 5e eeuw steeds heviger. De barbaren plunderden steden en dorpen, overweldigden het Romeinse leger en veroverden uiteindelijk delen van het rijk.

De impact van de Val van Rome op Europa

Het Romeinse Rijk was altijd een bron van stabiliteit geweest in Europa en door de ineenstorting ervan bleef het continent verstoken van een centrale macht, met als gevolg een periode van politieke en economische instabiliteit die bekend staat als de Donkere Middeleeuwen.

De Donkere Middeleeuwen werden gekenmerkt door armoede, ziekte en oorlog, waardoor de Europese economie instortte en veel steden en dorpen werden verlaten. De bevolkingsaantallen van Europa daalden drastisch en het duurde eeuwen voordat de bevolking zich herstelde tot het niveau in de tijd van de Romeinen. Bovendien waren de Donkere Middeleeuwen een periode van culturele stagnatie, met weinig vooruitgang in wetenschap, kunst en literatuur.

De opkomst van het christendom was een belangrijke verandering die plaatsvond na de Val van Rome. Hoewel het christendom al eerder in het Romeinse Rijk bestond, werd het pas na de ondergang van Rome een prominente constante. Dit zorgde voor een nieuwe ethische constructie voor Europa en legde de basis voor een nieuwe sociale en politieke structuur.

Een andere belangrijke verandering na de ondergang van Rome was de opkomst van het feodalisme. Het feodalisme was een sociaal systeem waarbij land werd toegekend aan de aristocratie in ruil voor hun loyaliteit en arbeid. Het werd ingevoerd als oplossing voor de politieke en economische onrust van de Donkere Middeleeuwen en speelde een cruciale rol bij de vormgeving van de nieuwe politieke orde in Europa.

Het Byzantijnse Rijk

Ondanks het verval van het West-Romeinse Rijk bleef het Oost-Romeinse Rijk, in de volksmond het Byzantijnse Rijk genoemd, voortbestaan en floreren. Het Byzantijnse Rijk, een voortzetting van het Romeinse Rijk, bleef een belangrijke macht in Europa en het Midden-Oosten en diende als knooppunt van handel, kunst en cultuur, waardoor het een belangrijke invloed uitoefende op de ontwikkeling van Europa.

Daarnaast speelde het Byzantijnse Rijk een cruciale rol in het verzet tegen de islamitische expansie in de 7e en 8e eeuw. Het verdedigde zijn gebieden met succes tegen islamitische legers en heroverde opmerkelijk genoeg delen van het Midden-Oosten op islamitische heersers.

De Verlichting Twee Punt Nul

De overeenkomsten tussen de Byzantijnen van weleer en de Chinezen van nu, evenals de feodalen van toen en de Schimmelpenninckjes van nu, zijn overduidelijk. Corruptie in de politiek is een constante geweest door de geschiedenis heen. Awel, ik twijfel niet aan uw verstandelijke vermogens om zelf de talloze overeenkomsten tussen toen en nu te zien. Het Romeinse Rijk van toen is te vergelijken met de Europese Unie van nu.

Het duurde een paar eeuwen, maar Europa herrees na de Val van Rome, wat uiteindelijk leidde tot onder andere de Renaissance en de Verlichting. En ik verlang hevig naar een nieuwe Verlichting - een Verlichting 2.0. We hebben een cultureel-filosofische en intellectuele beweging nodig - met mensen uit alle sociale en economische klassen - die de rede, uitsluitend gebaseerd op feiten, benadrukken als de sleutel tot vooruitgang en verlichting. Het bevorderen van wetenschap en intellectuele uitwisseling, van voedselproductie en natuurbeheersing, zónder inmenging van machtige commerciële bedrijven of achterkamertjes politiek. (hoi Big Pharma, hoi klimaatclubjes, hoi ecolobby, hoi EU, hoihoihoi)

Een Verlichting 2.0 die volledig rijmt met de Verlichting 1.0, maar nu uitgevoerd en uitgebreid met de huidige mogelijkheden van alle technologische, wetenschappelijke en culturele verrijkingen die we hebben. Met een stevig weerwoord tegen (bij)geloof, obscurantisme, controledwang en onrechtmatige wetten. En rijmend met het idee dat het nastreven van kennis en de toepassing van de rede kan leiden tot een betere samenleving, één die vrij is van onderdrukkende dogma's en met de nadruk op het belang van individuele vrijheid, de scheiding van kerk en staat, een kleine overheid en de oerkracht van de democratie.

Ik hunker naar een Nieuwe Eeuw van de Rede als een tijd waarin mensen de status quo wéér in twijfel durven te trekken zónder direct als complotwappie en fascist weggezet te worden. En dat moet nú. Voor het te laat is. Niet over 300 jaar wanneer de rook is opgetrokken en de puinhopen nog groter en nog zichtbaarder zijn.

Anderzijds ben ik zo doodmoe na drie intense jaren van verlies, van strijd, van verdriet en van boosheid. Is de hoop op een betere, mooiere toekomst vervlogen en ben ik behalve sceptisch over wat er allemaal nog komen gaat (nee AIVD, da’s geen complotdenken, da’s realistisch doemdenken) en verwacht ik niet dat ik die Verlichting 2.0 en de Nieuwe Eeuw van de Rede bij leven nog zal meemaken.

Elk volk krijgt de leiders die het verdient. Zo ook de ineenstorting van de samenleving die zij als stabiele vanzelfsprekendheid ervaren.

Eerder schreef ik het al, mij zijn ze kwijt. Ik ben afgehaakt en doe niet meer mee. De haat, de intense slechtheid en het argeloze schouderophalen van een grote groep mensen waar het gaat om het inperken van rechten van andersdenkenden, van het slopen van de rechtstaat (leestip: de Thorbeckelezing van Pieter Omtzigt), het onleefbaar maken van wat ooit een tolerant en vrijzinnig land en continent was, vreet aan me. Meer dan goed voor me is. Ik voel me als een roepende in een door dertigduizend windmolens vermorzelde Noordzee. Of, zoals de mooie rooie het omschreef: “je bent je shine kwijt aan het raken”.

En dat klopt. Die shine dooft langzaam uit.

Zonde. Het is allemaal zo zonde.

#doodzijnduurthetlangst

Desondanks, bedankt voor het lezen, tot vrijdag.

Abonneren

Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!

Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.

Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts. (en natuurlijk krijg je dan ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content)

Mijn dank is groot en oneindig!

---